Het tijdschrift Koud bloed is een aantrekkelijk vormgegeven blad met achtergrondartikelen van bekende journalisten als Bart Middelburg, John van den Heuvel en Paul Vugts. Een aanrader indien u op een ontspannen manier op de hoogte wilt blijven van geruchtmakende misdaadzaken. Vijf jaar lang verzorgde voormalig hoofdcommissaris Joop Van Riessen een rubriek in dit magazine. Zijn bijdragen zijn nu gebundeld in het boek Plaats delict.
Adembenemend
Het is een bijzonder boek: elk hoofdstuk bevat een foto van een politiefotograaf, gemaakt in de periode 1965-2011. Het zijn veelzeggende, indringende platen, die door Van Riessen van commentaar zijn voorzien. Daarbij put hij uit zijn veertig jaar lange politie-ervaring. Bekende zaken komen aan de orde zoals de moorden op Thomas van der Bijl, Stanley Hillis en André Brilleman. Maar ook bijna vergeten gevallen, zoals de brand in de Casa Rosso.
De toelichtingen bij de foto’s van Van Riessen zijn kort en kernachtig: soms gaat het over de zaak zelf; soms geeft de foto aanleiding tot een algemeen verhaal over het type dader, het slachtoffer of het recherchewerk in Amsterdam.
De foto’s zijn adembenemend, de verhalen zijn mij te kort. Zo vraag ik mij bij de ‘Japanse koffermoord’ af waar de overige ledematen zijn gebleven. Meerdere zaken die in het boek worden besproken, zijn ook nu nog steeds onopgelost. Bij de verhalen ‘Vondsten in de keuken’ en ‘Lijk in de gracht’ blijf ik als lezer zelfs in het ongewisse over de toedracht. Zeer onprettig! Of is dat onbestemde, knagende gevoel het gevolg van een beroepskwaal?
Sympathiek
Ondanks genoemde beperking geeft Plaats delict een helder tijdsbeeld van de opkomende harddrugscriminaliteit in Amsterdam, en zicht op de oorsprong van de liquidatiegolven in die stad. Het roept bij mij herinneringen op aan schrijnende situaties die ik zelf heb gezien in junkenpanden in de Haagse Schilderswijk en de drugsscene in Utrechtse stationsbuurt. Wat dat betreft is er in de loop der jaren veel verbeterd.
Van Riessen is openhartig en geeft ook sympathiek fouten toe, zoals zijn jeugdige onbezonnenheid bij het inzetten van een achtervolging, en het laten doorgaan van een overval na een tip, met letsel bij een onschuldig slachtoffer tot gevolg.
Dit is al de elfde uitgave van Joop van Riessen, niet eerder las ik iets van hem. De prettig leesbare stijl en insider-kennis van het politiewerk maken nieuwsgierig naar zijn andere titels, vooral politiethrillers rondom het fictieve personage Anne Kramer. Besprekingen van fictie komen niet in deze rubriek, maar gebaseerd op Plaats delict verwacht ik dat ook die verhalen van Van Riessen leerzaam en interessant zullen zijn.
Joop van Riessen (2017), Plaats delict. De verhalen achter de foto’s, uitgeverij De Kring, 126 pagina’s, ISBN 978 94 629 7086 1.
Geef een reactie