Naam: Evelien Hengstman
Scriptie: Betrapt! Kind niet in de cel, maar wat dan wel?
Studie: Sociaal Juridische Dienstverlening (Saxion)
Werkt: Politieacademie (Onderwijs en Kennisprofessie)
Het voelt een beetje als een zwaktebod: een minderjarige first-offender van een klein vergrijp in een politiecel onderbrengen. Dat vonden ze bij de Eenheid Oost-Nederland, district Twente ook. Daar startte in 2018 een pilot met een alternatieve aanpak. Na een licht vergrijp kunnen jongeren binnen een week een reprimandegesprek krijgen, met de ouders erbij. Evelien Hengstman onderzocht hoe dat in de praktijk uitpakt. Wanneer kiezen dienders, in overleg met de (hulp)officier van justitie, voor een stevig gesprek? En in welke gevallen wordt het toch een aanhouding en de cel?
De student SJD ontdekte dat verschillende factoren bepalen waarom een politie-collega voor het reprimandegesprek kiest. Een daarvan is dat een jongere een tweede kans verdient. Ook gedrag van de jongere, van de ouders en het zelf hebben van kinderen speelt mee. Bovendien vinden collega’s dat minderjarige first-offenders niet in een cel thuishoren. “Een veel te zwaar middel waar een jongere alleen maar slechter van kan worden.” De onderzoekster kwam er achter dat niet alle dienders weten wat ze met het gesprek aanmoeten. Ook opvallend: ongeveer een derde van de onderzochte collega’s kiest tijdens de pilot alsnog voor de cel. Klaarblijkelijk is de kennis van de emotionele impact van insluiting niet bij iedereen aanwezig. “Het zou goed zijn als hier in het politieonderwijs meer aandacht voor komt.”
Geef een antwoord